Jeśli postanawiamy się przygarnąć szczeniaczka, tresurę powinno się rozpocząć jak najwcześniej, najlepiej między drugim a szóstym miesiącem życia, podczas gdy pies nie jest jeszcze obarczony nieodpowiednimi nawykami, przyzwyczajeniami, postępowaniami instynktownymi, te bowiem zdecydowanie trudniej jest robić korektę, choć nie jest to naturalnie niemożliwe. Nauka szczeniąt – tak bardzo chętnych do nauki i chłonących wszystkie bodźce – odbywa się na ogół w formie zajęć grupowych, swoistego psiego przedszkola, a w przyszłości szkoły, dzięki czemu psiaki poznają się z pozostałymi osobnikami w podobnym wieku – choć czasem bardzo różnymi, o odmiennym temperamencie – i nauczą się, jak z nimi współistnieć, jak unikać konfliktów. Po prostu rozumieją psi świat, w którym przyjdzie im się odtąd obracać. Bez wątpliwości tresurze poddawane mogą być podobnie psy starsze, przy czym w tym przypadku częściej sugeruje się szkolenie indywidualne (choć grupowe absolutnie nie jest wykluczone), dojrzały pies ma bowiem już swoje przyzwyczajenia i niekiedy początkowo trudniej mu odnaleźć się w grupie szkoleniowej.
Profesjonalnie ukończone szkolenie pod okiem doświadczonego i wykwalifikowanego tresera to prosta droga do poczucia bezpieczeństwa zarówno dla nas jako właścicieli, jak i dla samego psiaka. Bardzo młody czy nieco senior, w nowym miejscu pies nagle styka się z obcym środowiskiem, odmiennymi ludźmi i musi sobie z tym jakoś radzić.